Gülüşün ve Kelebeğin Sınavla İmtihanı - Mesut Ateş

(Karanfil Fanzin'in 10. sayısında yayınlanmıştır.) 

Bir kelebek ben sana bu cümleyi yazarken
floresan ışığının etrafında dört dönüyor.
Belli ki başka takıntıları yok.
Bir kelebeğin üniversite sınavına
girdiğini düşünsene
Mezun olduğunu ve sigortalı bir işe girdiğini.
Bugün hayatımın belirsizliklerine bir yenisi eklediğim bir gün.
Bir kelebeğin insan oluşunu düşünüyorum.
Belli açılardan hayata yorum katmak gerekir.
İnsanlık bu durum karşısında çaresiz
Üzüntülerime ortak olmanı isterim.
Kopartılması güç olsun. Matkapla delsinler bizi.
Bütün dünya hayretlere kapılsın.
Buldozerler üstümüzden geçsin ama çözemesinler.
Kendi içimde yaşamamın bir sonucu bunlar.
Dünyanın her gün etrafında döndüğü bir sistem var.
Yanlış yazılmış cümlelerin devamı yok.
Bütün diziler müstehcen.
Bütün babalar iyi.
Kaldı ki. Yok neyse kalma.

Sen benim yan masamda tanımadığım,
boynuna sarıldığım,
Kokusunu duyduğum,
İç organlarıma hükmeden beynimin muadilisin.
Adını cümle içinde telaffuz etti diye bir kedi;
Bütün kedilere gaz bombası attım.
Bütün kediler adını zikretmeye meyledemez.
Sana bu yazıyı ilkokul hocamdan yediğim dayaktan
sonra yazıyorum.
Elektrikler kesildikten sonra ya da.
Bütün iletişim kanalları kapatılmış
bir radyo istasyonundan yazıyorum.
En fiyakalı yalnızlıklar dolmuş durağında başlar.
Lütfen çimlere özenle basınız!
Bu yazıyı sana yazdım.
Yani senin için
Evet, yani seni niyet ederek yazdım,
Konu komşu uyurken.