(Karanfil Fanzin'in 9. sayısında yayınlanmıştır.)
Toprak ana bize tanrılar verdi
bulutlar arada bir yağmur
kadınlar ise oğul ve memeler.
Büyüdükçe süt emdiğini unutuyor insan.
Arada bir sel oluyor, ölüyor insan.
Tanrılardan ise geriye ne kaldı,
boynu kırık binlerce heykel ve mermerler.
Damlaya damlaya çöl oluyor zaman.
biz kumsal sanıyoruz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.