(Karanfil Fanzin'in 14. sayısında yayınlanmıştır.)
Yoksulluğum titriyor dizlerinde yaşamın
ekleminde bir ağrı tam doruklarında yaşımın
bıçak sapla tam çatımdan içre
çatayım kaşlarımı bu durdurulmaz gidişe
gölgemi aşarsa başım, geçerse duvarlardan
bulutu aşar düş derim, ey ruhum yukardan
ağır gelirse kaldırın günahlarımı topraktan
eritin onları da, duraksız eritin
çaresizlikten yeğdir bir anda yok olmak.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.