(Karanfil Fanzin'in 14. sayısında yayınlanmıştır.)
Düşerken ellerime göğün mavisinden tılsımlı bir dünya
Halay çekiyorlardı gülüşerek kadınlar
Baktım, çığlığında boğuldu bir anne
Kuytularda zalim bir sessizlik
Bütün gülüşmelerin yerini sis aldı
İsli bir sonbaharın son demlerinde
Saatime baktım, kederi boğazlıyordu ölüm
Ben bu kadar sokakta kalmazdım…
Kumral bir çocuğa darlandım
Fikrim saplantılı sözcüklerle boğuşurken
Etimden irkildim
Gece git gide inceldi, renkli panolardaki harfler
Kırılgan bir sabahı pinekliyor artık
Kamyonlar çakıl taşlarını ezerken derinden
Bir halkın çığlığıyla uyandım
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.