(Karanfil Fanzin'in 10. sayısında yayınlanmıştır.)
yaşamak az
kalp aramışlığın boşuna değil, bilirim
göğsünü çapraz asıyordun hala ağzıma
çünkü anlamak taşımıyordu gövdeni
bak köreldi çürüdüğümüz kordon
adımı yankı koydulardı
boşluğunda devindi sesim
yer yer yalnızlaştım kırıldığım yerlerimden
beni döktüğün yerin içine saklandım
yine de gel
seslen içime, kilidimi kır
kışın gözlerinden çağır adımı
uzak bir soğuktan ilk kar düşmüş odama
şu gözlerime çektiğin rutubeti al!
ağzımda bir şarkı durdu, oku şimdi
eksilt önce beni, sonra kendine tamamla
git olmak nedir bilmiyorum
gelmek neden hep yarım söyle
böyle mi yiter her taş kafesimden?
her ne ise değil şimdi yokluk
bunlar değil eksik
değil saçımdaki kır benim... yaz ve bitir
bir gün elbette süreceğim hükmümü
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.