(Karanfil Fanzin'in 10. sayısında yayınlanmıştır.)
(Alperan Akpınar, Yağmur şiirini notlaştırdı. Şiirin bestesini dinlemek için tıklayınız.)
İlkbahar geldi.
Sessiz yağmurları kovalıyorum
Kendine gelmesi gereken bir insanın
Avuçlarında birkaç su damlası vardır.
Sessiz olması gereken her yağmur damlasının
Sessiz olmaması gereken her insandan uzak durması gerekir.
Bana eşlik edecek elbet
Gary Moore, Eric Clapton, niceleri
Bu düeti yağmura armağan edecekler
“Ama bir gün güneş üzerine parlayacak.”
İnanamayacak insanlar tanıyorum.
Çekip gitmek insanı
boşluk hissinden kurtaramayacak bir eylemdir.
Ve çekip giden bir insan,
battıkça daha fazla batar dibe.
Yere düşecek her yağmur damlasının anısına,
Yere düşmeyecek her kar tanesinin anısına,
Yerde olan her insan eşlik etsin bilinçaltımın derinlerine yatan nefrete.
Yolumuz uzun, ömrümüz kısa.
Atlatılmaya çalışılan her şiir elbet bir gün gelecek,
Okunmayan her kitap,
yüzüne tokat gibi vuracaktır.
Birileri derinlerde neler olup bittiğini
biliyor mu, sanmam.
Senden başka kimse de bilmez zaten.
Tek dostu kendidir insanın, tek postu da öyle.
Ve ben hâlâ inanmayacak insanlar tanıyorum.
Yağmur suratıma vurmaya devam etsin.
Bu işkence hiç bitmemeli.
Kendinden nefret eder insan elbet.
Kendinden nefret etmeye de devam edecektir.
“Bir çaredir negatif enerji”
Ve ilelebet yağmurla kalacaktır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.