11 Eylül 2015 Cuma

Kuşkulu Kuşluk Vakti - Samet Polat

(Karanfil Fanzin'in 15. sayısında yayınlanmıştır.)

Yüzüstü düşmelerden sıyrılış sorgusu
Başlıyor, boynun gürültüden soyunuşu
Apaçık titriyor insan
Ellerimiz değil sabaha uzanan
İkaz etmek gibiydi irkilmek
Kirlenmek kadar yakınım yakınmaya
Üstüne üstüne yürüyorum yaşamın
Korkunç bir sesle uyanıyorum sabaha
Hep bir ölüm manzarası yaşamın kıyısında
Tadımlık yolculuklara çıkıyoruz
Varacağız varlıklara
Sahibi olduğum ne varsa
Sahici gelmiyor bana
Ellerim aranıyor kudretsiz ellerde
Hoş karşılanmıyorum,biliyorum
Isırdım ısırgan otlarını
Dilim varmıyor tabanlarıma
Isırıyorum dudaklarımı
Akıttığım kan değil
Hiç geçmedim süründüğüm yoldan
Eğer bir yürüyüşe çıkacaksam
Ağlamalıyım hırs gütmeden
Bu ıslak kent çürümeden
Ayaklarımla kazımalıyım gökyüzünü
Gidenlerden olmadım hiç
Yola çıkmaktı benimkisi
Vakit yaklaşıyor
Uyanış, açtı gözlerini
Sallansın peyderpey cümbüşler
Sallansın, boynu kesik dik başlar
Ölümü bozar kuşkulu kuşluk vakti
Akıttığım, saklanmanın kendisidir
Bana tutunmasın hiç kimse
Sallanan bir hayatın tepesinde el sallasınlar
Susmak en çok benimdir
Çünkü ben susarken kaybederim
Geriye ben kalırım

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.