Kuş Korkusu - Can Küçükoğlu

(Karanfil Fanzin'in 16. sayısında yayınlanmıştır.)

ağrım, sarfımı devir, şeytanını unutmak istemiyorum
yarınsız bir teselliye sırnaştırma beni
nabzına durmayan her boşluğa ödümün şiirsizliğini yaz
imanım umudu beklemeye zayii eden bu geri lalden yoruldu
şükrümün ayakları kırıldı kırılacak
kuşlara sırtımı dönmekten çok korkuyorum
çok korkuyorum çok korkuyorum çok korkuyorum
bu olmayan aklımı rüyasından uyandırmak için
hayat devam etmiyor aynası
daha kaç farklı zulmle indirilmeli dünyaya
zerkimle baharı taşırmanın bir yolu olmalı gözlerimden dışarıda
aşkı örtü niyetine şermeden yaşamanın bir çığlığı
ellerim yalnız beni öldürmek için mi var
yalnız beni kurtarmak içinse tutulmasın istemem
niye tokuz birbirimize ey can
niye var ederken yok da olunmak zorunda
durmadan acıyacak bir sevgi kalmış mı'yı arıyorum sorularda
sor’u bile acıyıncaya bırakıyorum neden
bu kadar çok elem varken sarılmaya
ben nasıl unutmayacağım sarılmayı şeytanımdan başkasına

ağrım, bana çıkılmaktan yorulmayan bir yokuş çal
müziği kulaklarımla sanmaktan yoruldum
mutlak güzele kandırıklı radyolardan
dualarım kırıldı kırılacak
kuşlara diye kaçmaya sarılmaktan çok korkuyorum
en çok korkusuzluktan korkuyorum ki bu çok azdır
yani neden bu kadar az korkuyorsunuz
aslım, kiminle daha az eksiliyorsun
kiminle daha çok eksilerek yapıyorsun bunu onlara
bilmedikçe kaybolan bir buluş üzerinde çalışıyorum
para doğrusuna sapmayacak bir boyun
nereye kadar bükülürse artık
hayrım kır(ıl)dığıma olsun
hem dökülmeye vesile olmaktan başka kimim var
ekmeksizliğe vurulmuş kara kaşlı bir sapandan
kusuruma trenler çarpsın ben
ağrımı hep aynı yasta bırakıp bakmak dolabında
ne var ne de yok yazılamıyorum
bir varmış bir yolmuş oyunlarından yoruldum
çarenin onmayışıyla zarolmayı çarpışmaktan
nefes alamamak vurulmakla yoldaşlıktan sayılır mı
ne yapayım
ne yapayım diye diye, yalnız şiir olabildim yine bak
tanrım
unutmamayı hatırlamanın başka bir yolu yazılmıyor muydu
onu ver bana