Tıpkı bir çok Alman eleştirmenin yaptığı gibi ben de "ağır bir trajedi ve tarife sığmaz bir dram" ön cümlesiyle yorum ve değerlendirmelerime başlamak istiyorum bu romandan söz ederken... Erich Maria Remarque'nin Tanrının Gözdesi Yok isimli romanından söz ediyorum sizlere. Karamsar ve bir yönüyle de sofistike bir yapıt. Ölümü anlatıyor. Romanın seyrinde aşk üzerine kurulmuş bir atmosfer görsem de yaşam ve ölüm arasındaki çekim kuvvetinden söz ediyor. Roman türüne klasik eserlerden bakan bir okuyucu olarak, kitabın konusu ve yazarın bu konuya sinist idealizm ile yaklaşması bende esere karşı alaka uyandırdı.
Romanın yazarını şöhret ile bir araya getiren roman ise Batı Cephesinde Yeni Bir Şey Yok isimli eseri. Yanlış hatırlamıyorsam 1930'lu yıllarda filme de alınmıştı. Dünya henüz bir savaştan çıkmış ve yeni bir savaşın hazırlıklarını yaparken "savaş karşıtı" bir eser yazmak, bu eseri filme almak ve üstelik bütün bunları Adolf Hitler'in güçlenmeye başladığı bir dönemde başarmak gerçek takdir edilesi ve saygı duyulasıdır. Filmin bir sahnesi var ki içinde yeryüzünün bütün acılarını barındırıyor.
- Asker! Arkadaşın neden öldü?
- Kelebeğe uzanırken öldü efendim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.