(Karanfil Fanzin'in 22. sayısında yayınlanmıştır.)
kendimi kandırarak başladım
ben yalan söylemeye
tokum dedim anneme hayır dayak yemedim
burnumun sol yanının acımadığını söyledim
devam etti o bana inanmaya
ben de topacımı çevirdim
çevirdim su tabancamı
delik alınlı yapraklara
evimize uzanan sarmaşıklara
dil yakan kaşıklara
çevirdim bakışlarımı
çevirdim çıkrıkları
yadıma düşenleri kurtarmak için
çevirdim ama sürekli
devirdim kovaları
anne aslında ben bir kasettim
gözlerime kalem sokup çevirdiler
bir karavan hayali kurmuştum devirdiler
anne aslında ben hiç dayak yemedim
onlar etrafımda belirdiler
ben de çevirdim sayfaları
şiirle karşılaştım samandan bir köprüde
seni konuştum onunla ve onu
yanına gelecektim aslında vermedi izin
inatçı olan oydu boğulansa ben oldum
ben oldum devam eden yoluna
alnımdan boşansa da ter tek celsede
alın terime verdiğim siparişlerde kitap yok
koli koli melankoli.
-topacım durduğunda musalladayım
o zaman siz çevirin
başımı
kıbleye.-
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.